EN | EL | FR | DE | ES | NL | BU

Vanavond kon gewoon niet in slaap vallen. Tijdens het zomerconcert op school moest helemaal alleen voor iedereen staan en zingen. Maar plotseling... waren de woorden weg! Hoe vaak ze ook zachtjes fluisterde, de liedtekst gleed weg als kleine zeepbellen die omhoog zweefden in de lucht.

Gewikkeld in een zachte roze slaapzak voelde het alsof een warme knuffel hem omhulde. En precies op dat moment… klonk er een zacht gefladder van vleugels. Het was Poppy, de kleine pinguïn!

"Ik kan morgen niet zingen," zei  .
"Ik weet waar vergeten woorden naartoe gaan — en hoe je ze terug kunt halen," zei Poppy met een vriendelijke glimlach.

Kleine voetjes veranderden in vinnen, en een zacht, knus gevoel verspreidde zich overal. Nu was   ook een pinguïn.

Ze liepen zij aan zij over een besneeuwde heuvel gemaakt van muzieknoten. Poppy begon zachtjes te zingen, en   zong mee. Langzaam maar zeker kwamen alle woorden terug.

"Maar wat als ik het morgen weer vergeet?" vroeg  .
"Dat is niet erg," zei Poppy. "Je zult zingen met je stem... en je hart zal het zich herinneren."

  glimlachte, kroop dicht tegen Poppy aan en viel in slaap in de melodie.

En het allermooiste? Het liedje dat vergeten was… werd perfect gezongen in de droom.