EN | EL | FR | DE | ES | NL | BU

Vanavond lag  wijd wakker in bed, terwijl hij naar zijn speelgoed keek in het zachte maanlicht.
De autootjes stonden netjes geparkeerd, de poppen lagen in hun kleine bedjes, en de knuffels zaten stil met lieve gezichtjes.

Toen fluisterde een stille gedachte:
– Wat als ze wakker worden... en beginnen te bewegen?
Een rilling gleed zachtjes over zijn lichaam.

Op dat moment klonk er een zacht plip-plop bij het raam.
Het was Friggo, de vriendelijke kikker, die zachtjes oplichtte in het maanlicht.
– Mag ik je een geheim vertellen? vroeg hij, terwijl hij zich naast hem nestelde.
– Een geheim?
– Alle speeltjes slapen ’s nachts — zei Friggo. De autootjes rusten om morgen weer te kunnen racen.
– Zelfs de poppen?
– Ze dromen over spelletjes die ze gaan spelen als de zon opkomt.
– En de boerderijdieren?
– Die liggen lekker in hun stallen, klaar om weer plezier te maken.

Friggo’s stem werd zacht als een slaapliedje:
– Iedereen moet rusten om sterk te worden. Niet alleen jij — elk klein vriendje in deze kamer. De hele wereld ademt in... en slaapt.

 keek om zich heen. Met een slaperige glimlach:
– En jij, Friggo? Wat ga jij doen?
– Ik blijf precies hier, naast jou. De hele nacht op je passen.

 voelde een warme gloed vanbinnen, als een knuffel zonder armen.
De kamer voelde veilig. De nacht voelde vriendelijk.
Zijn ogen sloten zich, zijn ademhaling werd rustig... en de slaap kwam zachtjes,
terwijl Friggo onder de sterren waakte.